21 Juli
Met een gevoel dat grenst aan het vernemen van een doodsoordeel
gingen we naar de radiotherapeut vandaag. Onze gynaecoloog had vorige week het
een en ander reeds verteld, maar we kregen de indruk tijdens zijn verhaal, dat
steeds ietsje bij ietsje slechter werd, dat er nog wel veel meer hierover te
melden was. Dit blijkt niet zo te zijn. We hebben het op de man
(radiotherapeut) af gevraagd of er behalve enkele lymfeklieren, elders dus zoals in de
lever, nieren en darmen (dun of dik) ook van deze narigheid te zien was. Dit is
NIET het geval.
Wat ze gaan doen is in eerste instantie 10 bestralingen met een
hoge dosis geven en deze serie eventueel te verlengen met nog 3 extra bestralingen.
Tussendoor zullen er foto’s gemaakt worden om het proces op de voet te kunnen
volgen. De bestralingen zullen over een breed gebied plaatsvinden. Een probleem,
een waargenomen lymfeklier met een afwijking die zich vlakbij de
lichaamsslagader bevindt, is moeilijk te
bestralen. Hierover is men nog in overleg wat hier eventueel aan te doen is. De
rest van het carcinoom inclusief de aangrenzende klieren zullen wel bestraald
kunnen worden. De behandeling is niet bedoeld om te genezen, maar het “proces”
te stoppen. En dus mijn kwaliteit van leven zolang mogelijk zo optimaal
mogelijk te houden.
Op mijn vraag wat voor soort carcinoom (agressief of niet) het is,
kon de therapeut geen antwoord op geven. Daar zijn ( grotere) biopts voor
nodig. En ze hebben nu juist voor de behandeling gekozen zoals ik net
omschreven heb. In ieder geval ziet de toekomst zo te horen er niet echt slecht
uit, ik dacht eerst in enkele maanden, maar daar denkt de therapeut heeeeeeel
anders over en zeggen we dus “ik ga nog wel even een poosje langer mee”.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten